Ostatni dzień w Monachium

Ostatniego dnia przed przeprowadzką do Berlina  wjechaliśmy na Olimpiaturm- najwyższy budynek Monachium, będący punktem widokowym na całe miasto. Poniżej zdjęcia. Szkoda, że opuszczamy to miasto i w sekrecie Wam napiszę, że bardzo wierzę w to, iż kiedyś, może za kilka lat, jednak tu wrócimy... Póki co, to ostatni wpis na tym blogu dotyczący Monachium. 

Na zdjęciu powyżej widać fabrykę BMW.

Poniżej stadion olimpijski.

PRZEPROWADZKA

Przeprowadzamy sie do Berlina!!
Niebawem nowe wpisy. Zagladajcie od czasu do czasu na bloga i trzymajcie kciuki, by nic sie nie rozbilo, zniszczylo, a panowie z firmy przeprowadzkowej nie dostali ataku serca wnoszac nasze rzeczy na czwarte pietro bez windy.
Jak nic posla nas do stu diablow!!!

Pozdrawiam i polecam piosenke w wykonaniu Turnaua:

DACHAU

Dachau to najstarszy nazistowski obóz koncentracyjny, położony zaledwie 17 km na północ od Monachium. Jak wiadomo w Bawarii wszystko się zaczęło (w pewnym przewodniku przeczytałam, iż jest to "kolebka nazizmu" - nie brzmi mi to określenie absolutnie, ale niech będzie).
Obóz powstał w 1933 roku, zginęło w nim do końca wojny ok. 148 tysięcy ludzi różnego pochodzenia, wyznania, płci, wieku.
Przeprowadzano w nim liczne eksperymenty pseudomedyczne (np. zamykano ludzi w komorach ciśnieniowych i rozrzedzano lub zagęszczano powietrze, zwłoki poddawane były sekcji, a narządy badane; wszczepiano dożylnie odmiany malarii, wstrzykiwano ropę chorych więźniów w organizmy zdrowych itd.), torturowano (wlewając do przełyku tyle wody, iż narządy wewnętrzne się "topiły", polewając wodą ludzi stojących na mrozie, bijąc, głodząc), obdzierano ze skóry (skóra więżniów służyła do obróbki i produkcji butów, rękawiczek, torebek dla SS), w końcu gazowano i palono.
Muzeum w Dachau przekazuje wszystkie te informacje w dość delikatny, żeby nie powiedzieć "estetyczny" sposób. Pełno plansz ze zdjęciami, faktami, rekonstrukcji, planów lecz mało w tym makabry czy agresji. Nie ma potrzeby na więcej. Wystarczy spojrzeć na hektary ziemi gdzie stały baraki dla więźniów, obejrzeć piece krematoryjne, poczuć zapach krematorium, by móc dopowiedzieć sobie resztę.


Bramę do obozu zdobi napis, skądinąd znany Polakom: "Arbeit macht frei"
 

 

Piece i komora gazowa

Miasto Dachau, na horyzoncie Monachium

Miasteczko Dachau, pałac i park

Co robi Steffen Möller cz. 2

Wszystkich, których zainteresował wpis o Steffenie Möllerze pragnę poinformować, że dziś jego książka o Polsce znalazła się na czwartym miejscu bestsellerów księgarni Hugen Dubel!

Monachium = Bawaria = Piwo (kolejność tych słów dowolna)

Monachium to piwo. 

Olbrzymi przemysł browarniczy jest wizytówką miasta na całym świecie. Nieraz czuć w powietrzu specyficzny zapach dymu z kominów browarów znajdujących się w samym centrum miasta. Mija się je jadąc do pracy, szkoły.
Piwo w Bawarii to napój często tańszy niż woda. Piją go wszyscy. Dzieci przyzwyczaja się do kufla od małego podając w Biergartenie mocno rozcieńczone piwo z lemoniadą lub coca colą. Można pić na ulicy, w parkach. Nikt się nie kryje, nikt nie jest karany mandatem. Ba, można nawet po jednym małym prowadzić samochód, jechać rowerem. Co ciekawe, nie spotkałam jeszcze nigdy na ulicy Monachium pijanego człowieka. Kultura picia, tradycja picia, sprawiają, że jest to w tym rejonie święty napój, a upicie się piwem to zbrukanie tradycji. Smutnym wyjątkiem od tej reguły jest Oktoberfest. M. mówi, że w tym czasie Monachium to niestety obrzydliwe pijaństwo. 

Paulaner, Löwenbraü, Höfbrauhaus (HB), Spatenbrau, Hackerbraü, Augustinerbraü, Pschorbraü, Kaltenberg - to nazwy tylko niektórych monachijskich piw. Średniowieczne browary noszą nazwy zakonów, których mnisi zajmowali się produkcją trunku. Mamy więc Augustynów, Paulinów itd.

Poniżej zdjęcie browaru, w którym znajduje się także restauracja, a piwo płynie metalowymi rurami prosto z produkcji...

Utrzymanie w rękach czterech litrowych kufli to nie lada wyczyn...

W Hirschgartenie umyte kufle należy zabrać ze specjalnego regału, opłukać w wodzie i stanąć w kolejce do beczki z piwem...

A poniżej tradycyjne bawarskie śniadanie: weisswurst (biała kiełbasa, ugotowana) i naturalnie piwo!

Co robi Steffen Möller?

Pamiętacie Steffena Möllera? Przesympatyczny Niemiec, który rozkochał w sobie Polaków dzięki temu, iż nauczył się mówić po polsku. W pewnym momencie (kilka lat temu) było go już za dużo: telewizja, brukowce, radio, kabarety, seriale, show, wszędzie. Potem zniknął z polskiej sceny zupełnie. Co teraz robi? To samo, co kilka lat temu u nas, ale tym razem w Niemczech- mianowicie opowiada i pisze o Polsce.
Napisał niedawno nową książkę: "Expedition zu den Polen", w której opisuje nasz kraj i zwyczaje.
Książka ta zajmuje właśnie 6. miejsce bestsellerów w sieci księgarni Hugen Dubel (odpowiednik polskiego Empiku).

 Wraz z niemiecką telewizją zrealizował 40 minutowy film dokumentalny o Polsce "Polen für Anfänger", czyli "Polska dla początkujących" (krótki fragment tu: http://www.youtube.com/watch?v=Ib7ZLLmaLjA&feature=channel&list=UL), w którym pokazuje w niezwykle dowcipny, ale przyjazny sposób swojemu znajomemu Niemcowi najciekawsze polskie miasta i opowiada o zwyczajach Polaków. 

Obecnie mieszka w Berlinie, ale wciąż podróżuje po Niemczech i Polsce.  

Można go lubić, albo nie, jedno jest pewne: robi Polsce i Polakom fantastyczną reklamę. Opowiada o nas z dystansem, dowcipem, ale i olbrzymią sympatią. Nie jest złośliwy, nie obśmiewa. Zachwyca się polską kuchnią, dużo wie o naszej historii i tradycjach. Na pewno nie jeden Niemiec dowie się wiele o naszym narodzie właśnie od niego.

A tu super rap, "Bigos rap", w którym usłyszycie nazwy wszystkich polskich przysmaków:

Niemcy to kraj wielkich ludzi...

... i to dlatego, w zwykłym sklepie obuwniczym można znaleźć różne rodzaje obuwia o rozmiarze 50!